Wyjazd edukacyjny do Kosiny

23 stycznia udaliśmy się do Kosiny zwiedzając obiekty sakralne. Kosina, to wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie łańcuckim, w gminie Łańcut.
 
 
 
 
 

Wieś położona jest nad rzeczką Kosinką. We wsi znajduje się drewniany kościół konstrukcji zrębowej pw. św. Sebastiana, wzniesiony w roku 1737. W roku 1980 był gruntownie odnawiany z całkowitą wymianą gontów. W miejscu starej kruchty wzniesiona została nowa. We wnętrzu zachował się pierwotny wystrój, m.in. polichromia iluzjonistyczna z XVIII w. Poprzednio stał w tym miejscu najstarszy kościół w Kosinie z XV w., spalony przez Tatarów 12 czerwca 1624 roku. Kościół parafialny pw. św. Stanisława Biskupa – Murowany z cegły, otynkowany, orientowany, modernistyczny. Wewnątrz rzeźba św. Antoniego z Dzieciątkiem z 2 poł. XVIII wieku przeniesiona z przydrożnej kapliczki, krucyfiks w tęczy z XVII wieku. Od wschodu, północy oraz częściowo od południa zachowane pozostałości obwarowań. Kościół filialny pw. św. Sebastiana. Usytuowany w południowej części wioski o nazwie Kosina Górna, wśród zabudowy mieszkalnej, po zachodniej stronie potoku Kosinka, w centralnej części, niewielkiego, sztucznie usypanego wzniesienia w kształcie owalnym. Drewniany, konstrukcji zrębowej, pobity gontem, orientowany, salowy, z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, kruchtą od zachodu i zakrystią od północy. Nawa przykryta stropem, nad prezbiterium strop w formie silnie spłaszczonej kolebki pozornej. Dachy dwuspadowe o lekko wygiętych połaciach pobite gontami. Wnętrze kościoła pokryte iluzjonistyczną polichromią zapewne z XVIII wieku naśladującą podziały architektoniczne i okna. Kościół posiada bogate wyposażenie z okresu XVII XVIII wieku. Na uwagą zasługuje manierystyczny ołtarz główny z 2 ćw. XVII wieku w formie tryptyku z bogatą snycerską dekoracją ornamentalną. W polu głównym obraz z przedstawieniem św. Sebastiana (mal. Jan Tabiński, 1864 r.) drewniana chrzcielnica rokokowa z 2. poł. XVIII wieku, barokowa szafa zakrystyjna z 1. ćw. XVII wieku. Krzyże barokowe z XVIII wieku. Kościół jest otoczony współczesnym, drewnianym ogrodzeniem. W jego obrębie znajduje się szereg drewnianych świątków przeniesionych z miejscowych kapliczek. Na szczególną uwagę zasługuje figurka św. Jana Nepomucena z końca XVII wieku. Do chwili obecnej kościół służył kultowi, szczególnie uroczyste msze są odprawiane w dniu święta patrona.